Sexy lama's
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
20 December 2014 | Peru, Arequipa
Hola!
Ik weet even niet waar ik moet beginnen. Ik kan m´n eigen reis bijna niet bijhouden ;). Van de zuidelijkste stad op aarde naar bijna 5000 meter hoogte en van een zoutvlakte naar hoge bergpieken in de Andes. Ik begin maar bij waar ik gebleven was. Na zwalkend op een tandem en fiets door de wijnvelden bij Mendoza te hebben gereden, zijn Chantal en Annemarie richting Chili gegaan en ik naar Bolivia (met onze backpacks gevuld met wijnflessen :)). Ik had alle voertuigen nodig om in Bolivia te komen. Het leek wel ter land, ter zee en in de lucht: vliegtuig, bus, boot(je), taxi en nog een bus. Na bijna 24 uur kwam ik aan in Tarija, waar het mooie hotel de reis helemaal goedmaakte! Vooral het bubbelbad ;). Een paar uur later kwam Wouter aan, die zelfs een nog langere reis achter de rug had vanuit Nederland.
Na Tarija, waar het er redelijk relaxed en geciviliseerd aan toe ging, kwamen we erachter dat Bolivia toch wel een erg arm land is. In een gammele bus, compleet gevuld (inclusief gangpad) en wij als enige toeristen, sloegen we af en toe doodsangsten uit op een onverharde weg langs steile kliffen. Langs de kant van de weg veel hutjes en mensen die dingen verkopen. We waren erg blij toen de weg verhard werd en nog blijer toen we aan na een dag reizen aankwamen in Tupiza. Vanuit daar begon twee dagen later onze prachtige vierdaagse tour met jeep!
Samen met nog een Nederlands meisje (uit Utrecht, jee jee) en een Amerikaan gingen we op pad. We waren in goeie handen met de lieve en verlegen chauffeur (Super)Mario, en de erg bijdehandte gids en kok Oscar. Hij vertelde ons dat we onderweg weinig normale wc's zouden tegenkomen, maar dat er overal Inca- of lamatoilets waren. Wildplassen dus. Dan moest vooraf wel toestemming worden gevraagd aan een lama. Inderdaad heel veel lama's gezien en gezellig naast ze geplast. Veel mooie uitzichten gezien, en we moesten vooral niet rennen, want op bijna 4700 m. kost alles een stuk meer energie! Ze zorgden wel goed voor ons, Mario stopte vaak om ons langzaam aan de hoogte te laten wennen en we kregen coca-bladeren om in onze wang te stoppen. Niemand had last van hoogteziekte gelukkig! Ook kookte Oscar heerlijk voor ons, met heul veul groentes. Was even wat anders dan Argentinie! De tweede dag bezochten we het nationaal park Eduardo Avaroa. Zo mooi, eigenlijk niet te beschrijven. Unieke landschappen, met verschillend gekleurde lagunes, bergen, zoutmeren, de Dali-woestijn, geisers en hotsprings. Heerlijk, vooral omdat onze accomodaties geen douches hadden. De volgende dag begonnen we in een woestijn, waar de stilte oorverdovend was (als iedereen z'n bek hield ;)). Heel bijzonder! Sowieso was de hele trip erg indrukwekkend, omdat we maar met een klein groepje waren en we vaak de enige waren bij de stops. We vroegen ons af of het er over tien jaar misschien heel anders zou uitzien, vol geasfalteerde wegen en toeristenkraampjes. Nu was het in ieder geval heerlijk rustig (ook vanwege het laagseizoen trouwens). Weer prachtige meren gezien vol met flamingo's. Je kon er wel wel naar blijven kijken, de kleuren leken steeds te veranderen.Na het zien van een vulkaan en een 'leger van' opgedroogd koraal kwamen we aan in de laatste accomodatie, dat was opgebouwd met zout. Zelfs op de vloer lag zout! Het leek een soort ijshotel, maar dan anders. Het was pakjesavond en de Sint wist zelfs die plek te vinden! Helaas konden we niet te lang pepernoten eten, want om vier uur ging de volgende ochtend de wekker. In het donker reden we weg, om op de zoutvlaktes van Uyuni de overgang te zien naar schemer en uiteindelijk de zonsopgang. Prachtig!! Vervolgens een wandelingetje gemaakt op een eiland in de zoutvlakte en daarna was het natuurlijk tijd om de gekste foto's te maken. Oscar ontpopte zich tot een ware fotograaf, ons commanderend waar we moesten staan haha. De resultaten mogen er zijn! Op de groepsfoto stond Oscar naar eigen zeggen tussen de Two Towers haha. De tour eindigde in Uyuni, een erg lelijk stadje. Net buiten de stad lag zo ver je kon kijken plastic afval verspreid. Ik zei tegen Wouter wow moet je dat afval zien! Oscar begreep waar ik het over had en zei dat het bloemen waren. Ik twijfelde even, goeie grap ;). Afscheid genomen, en met een bus en taxi doorgegaan naar Sucre, waar we gelukkig twee dagen niet in een jeep of bus hoefden te zitten!
Lekker bijgekomen in Sucre, een heel mooi stadje. Terrasje hier en daar, van de zon genieten, slenteren, museumpje, souvenirs kopen ;). O en hoogtepunt was een cafe waar ze kroketten en Bossche bollen hadden! Het waren een beetje surrogaatproducten, maar desalniettemin was t genieten! Helaas moesten we op een gegeven moment toch echt weer een bus in, de nachtbus naar La Paz. Het viel reuze mee! Wel erg koud, maar we kregen lekker dikke dekens, dus best prima geslapen. Op reis kom je altijd tijd te kort, dus La Paz hebben we overgeslagen. Meteen de bus gepakt naar Copacabana aan het Titicacameer. Mooi hotelletje met hangmatten in de tuin met uitzicht op het meer. De volgende dag een boot gepakt naar het Isla del Sol, de plek waar de zon geboren is, jaja! Prachtig eiland met veel landbouw, lama's, schapen en mensen in klederdracht. We zijn van van noord naar zuid gelopen en hebben daar weer de boot terug gepakt. En dat was alweer de laatste bestemming in Bolivia! Heel mooi land, alleen jammer van de mensen. Natuurlijk zijn er ook aardige mensen, maar over het algemeen zie je ze niet lachen en zijn ze weinig behulpzaam. Een verkoper in een winkel maakte het zelfs zo bond dat hij boos zei dat ik de truien netjes terug moest opvouwen en ophangen nadat ik ze gepast had, en dat terwijl ik nog niet eens had besloten om iets te kopen. Omdat ik niet echt kan schelden in het Spaans zei ik maar in mijn beste Spaans no es bueno para vender ;). Boos vouwde ik t op en liep weg. O ja en ze kruipen vaak voor! Ook dat is wel heel anders dan Argentinie, waar ze zelfs een rij vormen om een bus in te gaan. Ik mis Buenos Aires soms nog ;).
Volgende stop was Cusco. Hele mooi stad, hoewel het doodzonde is dat de Spanjaarden over de gebouwen van de Inca's hebben gebouwd. Het was de hoofdstad van de Inca's, dus moet je nagaan hoe mooi het moet zijn geweest. Her en der zijn nog wat overblijfselen en stenen muren, maar verder lijkt het meer op een Europese stad. Vanuit Cusco begon het grote avontuur, de Incatrail! Met een leuke groep van dertien mensen en twee hilarische en goeie gidsen, Ed en Jose (die het Zuid-Amerikaanse broertje van Paul de Leeuw leek) begonnen we aan de tocht. Meestal noemden ze onze groep sexy lamas en net als in Bolivia werden Wouters benen bestempeld als sexy lama legs. Afhankelijk van ons gedrag werden we ook wel crazy, lazy of tired lamas genoemd. Drie volle dagen en de vierde dag een beetje lopen en onderweg kamperen, met de prachtigste uitzichten die je je kan bedenken. Dag een was prima, een beetje inlopen. Dag twee was zwaar, van 3000 m. naar het hoogste punt van de trail, 4200 m! Maar we hebben de 'dead woman's pass' overleefd en waren erg trots op onszelf. Het hielp ook dat er wederom heerlijk voor ons gekookt werd en dat porters een deel van onze bagage droegen. Als ik het even moeilijk had, dacht ik maar aan de porters, die de trail liepen met soms 35 kilo bagage op hun rug. En niet in The North Face backpacks. Gek idee dat voor ons zeventien porters meeliepen om alles te regelen! We begrepen dan ook goed dat het de gewoonte was om fooien te geven aan de porters, die het waarschijnlijk ook niet voor hun lol deden. De oudste was 61, respect... Indrukwekkend was ook het verhaal van Ed die een paar jaar geleden dacht dat iemand van zijn groep longoedeem had, op het einde van dag 2. Hij besloot dat ze snel naar beneden moest en koos vier porters die haar om en om naar beneden moesten dragen (in het donker). Want een helikopter kan nergens landen, dat had ik me niet zo beseft. De afdaling is al lastig in het licht, steile treden, alleen maar naar beneden, laat staan in het donker. Uiteindelijk bleek inderdaad dat ze longoedeem had, en hadden ze haar leven gered. Ze hadden er wel hele dikke knieen aan over gehouden, Ed had maar een weekje vrij genomen! We voelden ons dus erg veilig bij deze sterke mannen en gidsen die goed voor ons zorgden. Het was heel bijzonder om de laatste dag vanaf de sungate Macchu Picchu te zien. Onze gidsen hebben er ons nog rondgeleid, maar we waren zo moe dat t lastig was de aandacht erbij te houden. Maar wat een ervaring!!
Verder isn't it beginning to look a lot like christmas. Als er geen dwarrelende vlokjes zijn, geen belletjes en klokjes zijn, dan is er iets met kerstmis mis. Als het niet koud aan alle kanten is, geen weer voor wollen wanten is, dan is er iets met kerstmis mis (Paul de Leeuw ;)). Belletjes en klokjes zijn er nog wel in Peru, maar het voelt niet echt als kerst. Het dichtst bij een kerstgevoel kwamen we in de Starbucks, terwijl het buiten regende haha. Ja, voor het eerst krijg ik toch een beetje heimwee naar Nederland! Gelukkig heb ik van Marlies een kerstoverlevingspakket gekregen, inclusief kerstlichtjes en sterretjes, dus in Lima kunnen we onze hotelkamer kerstklaar maken. En op dit moment luister ik op youtube Michael Buble Christmas haha. Roeien met de riemen die je hebt he.
Heel knap als je tot hier gelezen hebt, korter lukte niet sorry haha. Dus ik sluit af, fijne vakantie en feliz navidad!
Liefs Iris
-
20 December 2014 - 22:58
Jolijn:
Lieve Paul de leeuw liefhebber (ik leer je weer een stukje beter kennen, fijn -
20 December 2014 - 23:11
Vervolg... Omdat Hij Niet Volledig Geplaatst Is...:
Jullie hebben spannende avonturen beleefd lange lama's ;)
Erg knap dat jullie zoveel hoogtes hebben 'overwonnen'. Als
was het misschien soms met bloed, zweet en tranen,
(André Hazes heeft ook een kerstliedje geloof ik) ;)
Je schrijft zo heerlijk beschrijvend, vooral bij personen.
Ik geniet echt met je mee!
Haha iets klopt er niet, jij hebt al eerder een Bossche bol op dan ik (weliswaar een surrogaat)
Maar de 26e staan de 'echte' klaar hoor schat :p
Het aftellen is begonnen, nog 37 dagen.
Geniet van je kerst samen, daarna oud en nieuw met je ouders en daarna nog heerlijk reizen met het hele gezin penning.
Dikke kroel, jouw konijn! ❤ -
20 December 2014 - 23:15
Mj:
Heeel leuk weer om te lezen Ier! Al mis ik wel het verhaal hoe hij verkering heeft gevraagd ;)! Xxxx -
21 December 2014 - 02:57
Stef:
Hey lamas!
Heerlijk verhaal en wat een avonturen beleven jullie samen!
Vette omgeving! Wat je schreef over kerstmis, heb ik hier ook beetje in Australië.
Geen sneeuw, gluhwijn en jagerthee....
Genoeg andere jaren in het vervolg om kerst te vieren thuis met de familie;)
Geniet er nog van en doe als je blieft voorzichtig!
Dikke kroel
-
21 December 2014 - 09:02
Romy:
Weer een mooi verhaal, fijne feestdagen luitjes!!!
Dikke kus -
21 December 2014 - 09:56
M&M:
Wat een hilarisch verhaal weer Pier en Wauw-ter!
Geniet er nog even van samen en maak er maar wat kerstigs van daar in Lima,
Nog even en we komen het familie-gevoel bij je brengen en de mannen moeten dan thuis maar het fort bewaken;)
Kroel!! -
21 December 2014 - 15:34
Zaina:
Lieve Iris,
Wat een avontuur! Prachtig verhaal. Ik heb het in drie delen gelezen -
22 December 2014 - 11:33
Lotte:
Lieve Ierepier,
Wat een verhaal weer zeg! Terwijl ik het aan het lezen ben, probeer ik in mijn hoofd van de ene Zuid-Amerikaanse plek naar de andere te reizen. Maar het klinkt allemaal zo mooi en onwerkelijk dat dat bijna niet mogelijk is. Wat maakt jij/jullie veel mee zeg.
Ik ben trots dat je de Inca-trail baas hebt gemaakt, met de W van Wouter zullen we maar zeggen?
Geniet inderdaad van kerst met datgene wat je bij je hebt. Misschien kan je de aflevering van 10 jaar boer zoekt vrouw nog kijken haha dat is geweldig en geeft je misschien ook een kneuterige sfeer:).
Ik sluit me aan bij Jolijn, het aftellen is begonnen en de Bossche Bol staat klaar met een kerststol als je dat wil;).
Geniet nog even sexy lama, en straks samen met je heerlijke familie!
Liefs -
24 December 2014 - 12:29
Tante Wil:
Vandaag in het bijzonder denken we even aan je dat je nu kerst zo ver van de familie gaat vieren, dus niet tussen de kerstballen maar tussen de zwaaiende staarten van de lama's. (Hebben ze eigenlijk wel een staart?) Heeft natuurlijk wel iets aparts!
Wat heb je weer een reusachtig reisverslag geschreven. Je moest er echt even voor gaan zitten.
Ik heb van je ouders gehoord dat je de laatste drie weken in hun gezelschap gaat verkeren plus Marlies. Fantastisch om je reis zo af te ronden. (een beetje jammer dat Maarten er niet bij kan zijn)! Geniet met elkaar van de laatste loodjes.
Lieve groet, tante Wil -
27 Januari 2015 - 08:05
Diewertje :
Mooi verhaal weer Iris! Lekker in de trein gelezen:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
