No, sir
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
25 Juli 2010 | Thailand, Chaiyaphum
Sa wa dee kaaaaa!
Zo, dat is een tijd geleden! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen joh, ik heb al zo veel meegemaakt!
De titel geeft erg goed de situatie hier weer. Toen ik in het hotel in Bangkok vroeg of ik wat eten kon bestellen, was het antwoord 'No, sir.' (Terwijl het antwoord 'Yes, miss', had moeten zijn, want bij de receptie kon het opeens wel!). De mensen die ik tot nu toe tegen kwam konden dus niet erg goed Engels, waardoor ik bijvoorbeeld naar het verkeerde hotel gebracht werd, je 3 keer iets anders te horen krijgt en met als hoogtepunt dat ik op dag 2 bijna in Cambodja zat in plaats van bij mijn gastgezin!
Ik zal even bij het begin beginnen. De vlucht ging prima, voelde me de king of the world toen ik met mn rugzak door het vliegveld van Dubai liep tijdens de overstap en een taxi zocht in Bangkok (op een paar traantjes na natuurlijk bij de douane in Dusseldorf). In het hotel dat ik had gereserveerd zou ik Oh, iemand van de partnerorganisatie, ontmoeten, en die zou me vertellen hoe ik bij het gastgezin moest komen. Omdat ik uiteindelijk dus in het verkeerde hotel logeerde (Daimond City ipv Diamond Bangkok ofzo), was dat ook nog een heel gedoe. Maargoed, toen ze me gevonden had kreeg ik een briefje waar precies op stond hoe ik de volgende dag moest reizen.
Appeltje eitje, alles klopte, tot aan het nummer van de bus toe. De reis zou ongeveer 4 uur duren, dat was me ook in Nederland verteld. Tot ik na die vier uur opeens een bordje zag met 'border 20 km'. Ik dacht huh, oh, wist niet dat ik zo dicht bij de grens zat! En welke grens eigenlijk...? Ik moest eruit bij Arayanphrupet (ofzo), waar veel mensen uit gingen, klopte ook allemaal. Daar zouden Yvette en wat leraren mij ophalen. Er stond alleen nog niemand, dus ik bellen. Ja we zijn er hoor, zei Yvette. Na heel wat telefoontjes en het overgeven van mijn mobiel aan een Thaise man bleek dat ik nog verder van mijn plaats van bestemming zat dan vanuit Bangkok! Ik rondlopen, vragen welke bus ik dan moest, de schemering begon al in te vallen... dat was wel even een spannend moment! Maar de Thaise meneer die had gesproken met het contactpersoon was erg lief voor me en vroeg wat het plan was. Tja.. gelukkig belde Yvette even later dat de contactpersoon de director van een school in de buurt had gebeld die mij op zou komen halen om daar een nachtje te slapen. Prima! Ik werd opgehaald door een stel leraren, waaronder twee erg vrouwelijke vrouwen ;), waarna we meteen de markt opgingen om eten te halen. Wederom werd er weinig Engels gesproken, maar het waren erg lieve mensen. En je bent hier dus de enige blanke, dus ze kijken wel even om! Vooral met mijn lengte, dat heeft al voor heel wat gelach gezorgd!
Ik sliep dus bij een lerares, en er bleken net twee vrijwilligers daar weg te zijn gegaan, vandaar het foute briefje neem ik aan. Ontzettend leuke mensen, het was een grote familie, lekker samen eten. Ik moest alles proeven, gelukkig zeiden ze wel als het spicy was en moesten ze erg lachen om mijn hoofd. Ze doen werkelijk op alles chilipeper, tot op de ananas toe!
En toen naar bed! Wat een nacht was dat.. Gelukkig was ik erg moe en sliep ik redelijk snel in, het was behoorlijk armoedig! En die geluiden, ik dacht echt kan iemand dat bandje met junglegeluiden uitzetten?! Toen het begon te regenen was ik natuurlijk bang dat alle spinnen naar binnen zouden kruipen, maar dat viel mee. Tot ik om vijf uur wakker werd en een dikke donkere vlek op mn klamboe zag. Dankzij de ventilator bewoog het ook nog eens de hele tijd. En met een volle blaas die ik natuurlijk niet durfde te legen heb ik wel een tijdje wakker gelegen! Totdat het langzaam licht werd en de donkere vlek een sticker op de klamboerand bleek te zijn hahaha.
's Ochtends werd ik meegenomen naar de school, waar heel veel Thais gepraat werd en ik alleen de woorden Chaiyaphum (waar ik heen moest) en Ilis kon verstaan. En een hoop gelach natuurlijk ;). Ik lachte mee als een boer met kiespijn geloof ik haha. Eerst was het plan dat ik de bus zou nemen (auto-bus-bus), maar na weer heel wat telefoontjes (ze bellen hier zo veel!) hadden ze een goeie deal gesloten met de leraren van de school waar ik heen moest. Er werd een punt afgesproken waar ze allebei heen zouden rijden (van beide kanten 2,5 uur ofzo), en dan zou ik mooi overgeheveld worden! En zo geschiedde. Ik was erg blij om Yvette te zien en lekker Nederlands te praten. Mijn Engels gaat er hier alleen maar op achteruit, omdat je alles in 2 of 3 woorden moet zeggen! Er was een heel ontvangstcomite, (4 leraren en Yvette), waarmee we naar Phimai gingen, een mini Angkor Wat. Erg mooie tempel! Dat kan hier dus trouwens gewoon he, die leraren peerden m op vrijdag om mij op te halen en een uitje te hebben!
Het gastgezin is erg lief. Moeder werkt erg hard (is ook leraar) en zorgt goed voor ons. Vader is er niet zo veel, en de twee jongetjes zijn ook wel lache, hoewel de jongste niet helemaal spoort ;). Bellenblaas vond ie wel erg mooi! Verder ontbreekt het ze aan niks, 'helaas' geen stoere verhalen over erbarmelijke omstandigheden hier! Ze hebben echt een soort villa, en het is lekker kitsch van binnen, hoewel ze maar weinig meubels hebben. Lekkere banken of stoelen kennen ze trouwens niet, tot aan het matras toe is alles keihard! Anders is wel 3x per dag rijst, maar zelfs dat begint al een beetje te wennen. En een koude 'douche' (emmertjes water over je heen gooien) ook!
Ik moet nog wel erg wennen hoor, het is nu een lang weekend (maandag en dinsdag zijn we ook vrij), en gisterochtend waren de ouders weg en dan denk je hmm wat nu? Het lesgeven vind ik wel spannend, maar dat zal wel loslopen denk ik zo! Doordat je slecht kan communiceren ben ik dus nog niet helemaal 'happy' (wat je hier de hele dag moet zijn trouwens, altijd lachen), maar dat gevoel komt me niet geheel onbekend voor (he Tessa ;)), dus ik ga er vanuit dat dat zo weer over is! Enne, de eerste souvenirs zijn al binnen, daar kan ik ook erg blij van worden haha!
Ik kan nog wel tien alinea's schrijven geloof ik, maar dan verveel ik jullie maar, dus ik zeg sa wa die kaaaa!
Een hele dikke kroel voor iedereen!
Zo, dat is een tijd geleden! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen joh, ik heb al zo veel meegemaakt!
De titel geeft erg goed de situatie hier weer. Toen ik in het hotel in Bangkok vroeg of ik wat eten kon bestellen, was het antwoord 'No, sir.' (Terwijl het antwoord 'Yes, miss', had moeten zijn, want bij de receptie kon het opeens wel!). De mensen die ik tot nu toe tegen kwam konden dus niet erg goed Engels, waardoor ik bijvoorbeeld naar het verkeerde hotel gebracht werd, je 3 keer iets anders te horen krijgt en met als hoogtepunt dat ik op dag 2 bijna in Cambodja zat in plaats van bij mijn gastgezin!
Ik zal even bij het begin beginnen. De vlucht ging prima, voelde me de king of the world toen ik met mn rugzak door het vliegveld van Dubai liep tijdens de overstap en een taxi zocht in Bangkok (op een paar traantjes na natuurlijk bij de douane in Dusseldorf). In het hotel dat ik had gereserveerd zou ik Oh, iemand van de partnerorganisatie, ontmoeten, en die zou me vertellen hoe ik bij het gastgezin moest komen. Omdat ik uiteindelijk dus in het verkeerde hotel logeerde (Daimond City ipv Diamond Bangkok ofzo), was dat ook nog een heel gedoe. Maargoed, toen ze me gevonden had kreeg ik een briefje waar precies op stond hoe ik de volgende dag moest reizen.
Appeltje eitje, alles klopte, tot aan het nummer van de bus toe. De reis zou ongeveer 4 uur duren, dat was me ook in Nederland verteld. Tot ik na die vier uur opeens een bordje zag met 'border 20 km'. Ik dacht huh, oh, wist niet dat ik zo dicht bij de grens zat! En welke grens eigenlijk...? Ik moest eruit bij Arayanphrupet (ofzo), waar veel mensen uit gingen, klopte ook allemaal. Daar zouden Yvette en wat leraren mij ophalen. Er stond alleen nog niemand, dus ik bellen. Ja we zijn er hoor, zei Yvette. Na heel wat telefoontjes en het overgeven van mijn mobiel aan een Thaise man bleek dat ik nog verder van mijn plaats van bestemming zat dan vanuit Bangkok! Ik rondlopen, vragen welke bus ik dan moest, de schemering begon al in te vallen... dat was wel even een spannend moment! Maar de Thaise meneer die had gesproken met het contactpersoon was erg lief voor me en vroeg wat het plan was. Tja.. gelukkig belde Yvette even later dat de contactpersoon de director van een school in de buurt had gebeld die mij op zou komen halen om daar een nachtje te slapen. Prima! Ik werd opgehaald door een stel leraren, waaronder twee erg vrouwelijke vrouwen ;), waarna we meteen de markt opgingen om eten te halen. Wederom werd er weinig Engels gesproken, maar het waren erg lieve mensen. En je bent hier dus de enige blanke, dus ze kijken wel even om! Vooral met mijn lengte, dat heeft al voor heel wat gelach gezorgd!
Ik sliep dus bij een lerares, en er bleken net twee vrijwilligers daar weg te zijn gegaan, vandaar het foute briefje neem ik aan. Ontzettend leuke mensen, het was een grote familie, lekker samen eten. Ik moest alles proeven, gelukkig zeiden ze wel als het spicy was en moesten ze erg lachen om mijn hoofd. Ze doen werkelijk op alles chilipeper, tot op de ananas toe!
En toen naar bed! Wat een nacht was dat.. Gelukkig was ik erg moe en sliep ik redelijk snel in, het was behoorlijk armoedig! En die geluiden, ik dacht echt kan iemand dat bandje met junglegeluiden uitzetten?! Toen het begon te regenen was ik natuurlijk bang dat alle spinnen naar binnen zouden kruipen, maar dat viel mee. Tot ik om vijf uur wakker werd en een dikke donkere vlek op mn klamboe zag. Dankzij de ventilator bewoog het ook nog eens de hele tijd. En met een volle blaas die ik natuurlijk niet durfde te legen heb ik wel een tijdje wakker gelegen! Totdat het langzaam licht werd en de donkere vlek een sticker op de klamboerand bleek te zijn hahaha.
's Ochtends werd ik meegenomen naar de school, waar heel veel Thais gepraat werd en ik alleen de woorden Chaiyaphum (waar ik heen moest) en Ilis kon verstaan. En een hoop gelach natuurlijk ;). Ik lachte mee als een boer met kiespijn geloof ik haha. Eerst was het plan dat ik de bus zou nemen (auto-bus-bus), maar na weer heel wat telefoontjes (ze bellen hier zo veel!) hadden ze een goeie deal gesloten met de leraren van de school waar ik heen moest. Er werd een punt afgesproken waar ze allebei heen zouden rijden (van beide kanten 2,5 uur ofzo), en dan zou ik mooi overgeheveld worden! En zo geschiedde. Ik was erg blij om Yvette te zien en lekker Nederlands te praten. Mijn Engels gaat er hier alleen maar op achteruit, omdat je alles in 2 of 3 woorden moet zeggen! Er was een heel ontvangstcomite, (4 leraren en Yvette), waarmee we naar Phimai gingen, een mini Angkor Wat. Erg mooie tempel! Dat kan hier dus trouwens gewoon he, die leraren peerden m op vrijdag om mij op te halen en een uitje te hebben!
Het gastgezin is erg lief. Moeder werkt erg hard (is ook leraar) en zorgt goed voor ons. Vader is er niet zo veel, en de twee jongetjes zijn ook wel lache, hoewel de jongste niet helemaal spoort ;). Bellenblaas vond ie wel erg mooi! Verder ontbreekt het ze aan niks, 'helaas' geen stoere verhalen over erbarmelijke omstandigheden hier! Ze hebben echt een soort villa, en het is lekker kitsch van binnen, hoewel ze maar weinig meubels hebben. Lekkere banken of stoelen kennen ze trouwens niet, tot aan het matras toe is alles keihard! Anders is wel 3x per dag rijst, maar zelfs dat begint al een beetje te wennen. En een koude 'douche' (emmertjes water over je heen gooien) ook!
Ik moet nog wel erg wennen hoor, het is nu een lang weekend (maandag en dinsdag zijn we ook vrij), en gisterochtend waren de ouders weg en dan denk je hmm wat nu? Het lesgeven vind ik wel spannend, maar dat zal wel loslopen denk ik zo! Doordat je slecht kan communiceren ben ik dus nog niet helemaal 'happy' (wat je hier de hele dag moet zijn trouwens, altijd lachen), maar dat gevoel komt me niet geheel onbekend voor (he Tessa ;)), dus ik ga er vanuit dat dat zo weer over is! Enne, de eerste souvenirs zijn al binnen, daar kan ik ook erg blij van worden haha!
Ik kan nog wel tien alinea's schrijven geloof ik, maar dan verveel ik jullie maar, dus ik zeg sa wa die kaaaa!
Een hele dikke kroel voor iedereen!
-
25 Juli 2010 - 08:18
Zus:
Wat een verhalen Ier, en dat na een paar dagen! Ik zie je al zitten in dat grote huis, hahaha, een soort van klein kind opgesloten;) Maar nee hoor, het komt vast goed. Nu toch lekker weg met Yvette naar een of andere stad? En zodra je met het lesgeven begint heb je ook wat ritme, dan weet je meer waar je aan toe bent. Die spinnen man, getver, te grappig dat je je blaas bijna laat knappen en het dan een sticker is. Ik zie ernaar uit om te komen, niet normaal! Blijf zo leuk schrijven lief zusje, je kan het daar!
Kroel! -
25 Juli 2010 - 08:23
Lotte:
Haha briljante verhalen! Als je nog tien alinea´s had geschreven had je me echt niet verveeld hoor:) Een hele ervaring om zo maar per ongeluk aan de verkeerde kant van Thailand te zitten. Ben heel benieuwd hoe het lesgeven je straks afgaat. Jou kennende komt dat helemaal goed, Juffrouw Penning:). Geniet ervan!! Liefs -
25 Juli 2010 - 08:52
Oma En Opa Penning:
Lieve Iris
Met veelinteresse je verslag gelezen.Wat een moeilijke reis heb jij gehad,knap dat je niet inpaniek ben geraakt.
We hopen dat je snel ingewerkt raakt,zodat alles wat gemakkelijker wordt.Hier is alles goed,we wensen je een heel ontspannen stage toe in goede gezondheid,we weten zeker dat het je lukt,want wij werten wat Iris aan kan
Veel liefs van ons -
25 Juli 2010 - 09:34
Jiske:
Wat een verhalen Iri!! Pff.. maar voor ons leuk om te lezen!! Een echte woestie kan dit natuurlijk ook allemaal aan;) Echt veel succes!! En geniet er ook van he!! Dikke kus.. X -
25 Juli 2010 - 09:42
Tessa:
Haha die vlek op je clamboe, nu heb je niemand om de enge beesten weg te jagen he ;). Klinkt allemaal heel leuk Ier, Wat een avontuur dat je ineens ergens anders was! Geniet ervan daar ben benieuwd naar je verdere verhalen
X -
25 Juli 2010 - 10:15
Lisanne:
Waar blijven de rest van de alinea's... Heerlijk!
Blijf schrijven want wat een avontuur is dit!
De kinderen die hou je wel koest dat weet ik zeker, en als ze ook nog eens wat engels leren spreken is jou missie wel volbracht!
You can do it Red Head;) xx -
25 Juli 2010 - 15:31
Marjosse:
Wauw iris wat vet! Vooral dat verhaal over die donkere vlek op je klamboe is erg leuk:P Ontzettend veel plezier nog, zet snel wat foto´s op je site en tot over een paar weken! Liefs (ps: vergeet ook niet tassen met souveniers voor mij he..) -
25 Juli 2010 - 15:31
Jolijn:
Jeetje Ier, ik wist niet dat een mens zoveel mee kon maken in een paar dagen, en laat het dan maar aan Iris over om dat ook nog eens allemaal mooi op 'papier' te zetten, heerlijk om al jou belevenissen en avonturen te lezen! En ik ben blij dat je na alle happening toch op plaats van bestemming bent gekomen! Ik heb vandaag de atlas erbij gepakt en zitten koekeloeren allemaal, en ik wil ook echt een keer die kant uit! (A)
Maar ik ga je nu een lang mailtje sturen, dus check je mailll!
Tip: kijk voordat je gaat slapen even je hele kamer/klamboe/bed na op spinnen, dan kom je niet voor verassingen te liggen ;) Hahah dat doe ik namelijk ook elke avond(A)
Kussssje van Juf Jolijn -
26 Juli 2010 - 09:53
Evelien:
Klinkt echt tof Ier! Geniet van alle WOESTe avonturen en veel plezier daar! Kuss -
26 Juli 2010 - 17:09
"Tante Wil":
Zo Globetrotter (met een hoofdletter, hè!). Je had alles hier leuk voor elkaar in Holland, maar een stukje over onze grens wordt het allemaal wel anders! Jij hebt dat al weer meegemaakt op de eerste dag van je reis. Wat een story zeg! Maar de aanhouder wint. Je bent in ieder geval op de plaats van bestemming gekomen. Dat is het belangrijkste. Knap van je, hoor!
Veel plezier nu in je werk aldaar. Groetjes. -
28 Juli 2010 - 12:31
Rosanna:
Wat een verhaal Iris! Klinkt wel heerlijk avontuurlijk (met al zn voor- en nadelen:p) geniet er nog van!!!
Kus -
07 Augustus 2010 - 11:57
Romy:
Hahah Ik ben mij even aan het bij lezen. Dit is mijn eerste verhaal en al erg leuk. Op naar het volgende!
Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
