On the road again
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
14 Augustus 2010 | Thailand, Chiang Mai
Zoals je kan zien heb ik het vertrouwde Kokmungngoi achter me gelaten, en zit ik nu in (het toeristische) Chiang Mai! Het is allemaal even wennen.
Na 3 weken vrijwilligerswerk begon het wel te kriebelen om meer van het land te zien. Daarbij was ik het zat om 's ochtends complete zeebanketten voorgeschoteld te krijgen, zat om de hele tijd Thais aan te horen (zonder ondertiteling), en ik was het vooral zat om zo afhankelijk te zijn. Ik zat in een klein dorp, waar geen openbaar vervoer is, en je dus geen kant op kan. Begrijp me niet verkeerd, ik werd door mrs. Oi en andere leraren enorm verwend, we gingen vaak 'uiteten' en we hebben leuke tripjes gemaakt in de buurt. Maar af en toe voel je je net een klein kind: 'kom Iris, we gaan.' Waarheen precies werd me meestal niet helemaal duidelijk, en ik wilde ook niet de hele dag 'Waarom?, wat? en waar?' vragen. Vooral het wachten bij het karretje in de supermarkt deden me sterk denken aan vroeger haha. Het hoogtepunt was wel afgelopen donderdag, toen ik dacht dat we in de buurt van de stad Chaiyaphum naar een stel bloemen gingen kijken (half uurtje rijden), bleek het 2,5 uur (heen!) te zijn, het ging om de provincie Chaiyaphum! Zonder mp3 of Donald Duck voelde ik me toch wel een beetje chagrijnig worden. Ik moest wel erg hard lachen toen er in plaats van heuvels vol nog slechts enkele van deze bijzondere bloemen bloeiden. Het uitzicht was wel fantastisch, en we hebben lekker geluncht, dus het was wel een prima dagje hoor. We waren trouwens niet de enigen die erheen waren gekomen, het was waanzinnig druk met Thaise mensen!
Maar ondanks deze negatieve kanten en het gekriebel om meer te zien mis ik alles daar heel erg. Het was zo gezellig bij mrs. Oi thuis, best place in Kokmungngoi, of misschien wel in Thailand, zei ik tegen haar en d'r familie. En ik meende het! Ik sliep bij haar en haar man ('my director' zoals ze hem noemde, hij was de directeur van de school), maar we leefden op een soort binnenplaats waar nog twee huizen stonden. Hier woonden oma's, tantes, neven, nichtjes, en misschien nog wel meer, ik snapte niet veel van de familieverhoudingen ;).
Favoriet was toch wel Ice, haar driejarige nichtje. Een geweldig vrolijk meisje, dat 's morgens al begon met 'miss Ailis, miss Ailis' roepen. Ze kon ook nog eens Nederlands, want 'Wie komt er in mijn huisje' begreep ze heel erg goed! En dat ging wel prima, zij praatte Thais, ik Nederlands. En met de paar Thaise woorden die ik kon lag ze meestal in een deuk.
En wat een leuke groep leraren op school! Het is net een familie, na school zien ze elkaar ook heel vaak. Een aantal konden amper Engels, maar zoals er eentje zelf al zei: 'no English, I smile!' En zo was het ook, lachen is vaak genoeg, en ik leer wat Thais, zij wat Engels, dan kom je er wel! We zijn vaak ergens gaan eten, waarbij ik met mr. Chanon aan het bier moest. Zelfs op vrijdagmiddag, terwijl er nog gewoon lessen gegeven moesten worden, kon meer dan de helft er tussenuit en alcohol drinken haha. Ze moesten erg hard lachen toen ik vroeg of het no problem was dat we daar zaten. 'Sometimes problem!' En we vertrokken wel erg gauw nadat er wat directeuren van andere scholen ook in het restaurant kwamen zitten haha.
De laatste dagen voelde ik me dus al wat minder 'khwam suk' (happy), omdat je je beseft dat je die mensen een lange tijd niet gaat zien. En je je nog maar eens beseft dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld. Er werden een hoop grapjes gemaakt over 'boyfriends from Holland' die ik moest regelen voor de leraressen (waaronder de prime-minister ;)), waardoor we elkaar wel weer zouden zien bij een wedding in Nederland, maar het feit blijft dat zij natuurlijk nooit naar Nederland kunnen komen. Maargoed, ik heb me voorgekomen om binnen 2 a 3 jaar mijn neus weer eens te laten zien!
Woensdag moest ik afscheid nemen van de school. Die dag was er een festival op school vanwege Moederdag/ Koninginnedag/ -dagen, want donderdag en vrijdag was de school vanwege deze feestdagen dicht. De 4 beste moeders uit het dorp werden verkozen, en de kinderen deden kleine optredens. Miss Iris werd een aantal keer naar voren geroepen om op de foto te komen ;). Bovendien moest ik een afscheidspeech houden! Engels leek me niet erg nuttig, dus het werd een Thaise speech. Klinkt erg indrukwekkend, maar als ze het al verstonden hebben moet het voor hun geklonken hebben als: 'Thailand, heel goed, Thaise mensen, heel goed. Happy. Missen. Bedankt.'
En zo kwam het definitieve afscheid al erg dichtbij! Na een 'afscheidparty' op woensdagavond (uiteten met wat leraren) en een herhaling hiervan in Chaiyaphum op donderdagavond zou mijn bus om 19.20 gaan. Ik was erg onder de indruk dat zes leraren de moeite hadden genomen om me uit te zwaaien. En dan ook nog wat lieve persoonlijke cadeautjes... vooral de koekjes van mr. en mrs. Chanon vond ik erg schattig haha, maar dat is misschien iets waar je bij had moeten zijn (hij heeft zoveel humor en praat zo grappig Engels: 'I have... for you... cookies... if you are hungry... in bus!)
Afscheid nemen is al niet leuk, maar als het ook nog eens een uur gerekt wordt door een bus die te laat is en wat passagiers die vervolgens nog moeten eten is het al helemaal niet leuk! De vent naast me in de bus moet zich vast geergerd hebben aan mijn gesnotter, maar dat is ook niet te voorkomen bij zo'n afscheid en zulke lieve woorden. En 'gelukkig' was ik niet de enige met vochtige ogen. 'You come back', zei mrs. Oi. Jeetje ik mis d'r.
Tot zover het emo-gedeelte. Hoewel, vanmorgen weer een kleine herhaling..
Maargoed, gisterochtend kon ik in zusters armen vallen na de busreis van 11 uur. Omdat ik wat eerder weg ging dan gepland vanwege de feestdagen, had ik hier nog een dagje met Maarten en Marlies! Heerlijk om weer even goed te 'kroelen'!
De immer actieve M&M hadden bedacht om te gaan mountainbiken naar een tempel. Leek me een leuk plan. Wat ik echter niet wist, was dat we een ENORME berg op moesten, met op de top (in de wolken!) die tempel. Na het afscheid en een nacht bussen viel dat me niet zo goed ;). Gelukkig viel het hun ook wel tegen, dus hebben we na een tijdje de fietsen vast gezet en een busje naar boven gepakt. Het bleek echt een lange tocht te zijn, gelukkig maar, want dan hoefde ik me niet zo schuldig te voelen! De tempel viel zelfs ook een beetje tegen, super toeristisch en zoals altijd kitscherig. Maargoed, die 'moet je gezien hebben', dus dat hebben we! Leuk moment was toen een Nederlander bewonderingswaardig vroeg of we de top gehaald hadden met onze fietsen. Onze helmen hadden we nameljk in de hand! Hij had ons onderaan al zien fietsen, en dacht wat een gekke Nederlanders toch weer! Hij was niet erg verbaasd toen we even later toegaven dat we gehaakt waren.
We hebben uiteindelijk een fantastische dag gehad, en het was wel even slikken om vanmorgen afscheid te nemen. Ze vliegen op dit moment naar Phuket. Gelukkig zie ik ze over een weekje weer! Cambodja is van de baan, dat zou namelijk weer twee volle reisdagen betekenen, dus meeten we elkaar halverwege en gaan we naar het mooie eiland Ko Tao. We hebben een bungalow met seaview geboekt waar je u tegen zegt, dus daar kijk ik erg naar uit!
Maar tot die tijd ga ik me zeker niet vervelen! Vanmiddag ga ik een kookcursus volgen, en morgen ga ik de hele dag naar een olifantenkamp om de olifanten eten te geven, te wassen, en op te rijden. Ik had niet zo'n zin in een tocht die alle toeristen hier maken (raften, olifantentocht, bezoek aan hilltribe, etc..), en dit leek me net wat anders! Tot nu toe ben ik zelfs de enige die zich heeft opgegeven haha, maar genoeg 'locals' in het kamp zei het meisje in het hostel, dus ik denk dat dit weer een unieke ervaring gaat worden!
Maandagochtend vervolg ik mijn tocht naar Chiang Rai. Bij het busticket dat ik net kocht zat een brochure van een guesthouse dat gerund wordt door mensen van een hilltribe, met hutjes uitkijkend over een 'majestic valley', dus ik ga zo maar eens bellen om te kijken of er nog een plekje is voor deze reiziger!
Tot zover mijn avonturen. Nog een keer heel erg bedankt voor de lieve berichtjes bij m'n vorige verhaal!
Heel veel liefs,
Iris
Na 3 weken vrijwilligerswerk begon het wel te kriebelen om meer van het land te zien. Daarbij was ik het zat om 's ochtends complete zeebanketten voorgeschoteld te krijgen, zat om de hele tijd Thais aan te horen (zonder ondertiteling), en ik was het vooral zat om zo afhankelijk te zijn. Ik zat in een klein dorp, waar geen openbaar vervoer is, en je dus geen kant op kan. Begrijp me niet verkeerd, ik werd door mrs. Oi en andere leraren enorm verwend, we gingen vaak 'uiteten' en we hebben leuke tripjes gemaakt in de buurt. Maar af en toe voel je je net een klein kind: 'kom Iris, we gaan.' Waarheen precies werd me meestal niet helemaal duidelijk, en ik wilde ook niet de hele dag 'Waarom?, wat? en waar?' vragen. Vooral het wachten bij het karretje in de supermarkt deden me sterk denken aan vroeger haha. Het hoogtepunt was wel afgelopen donderdag, toen ik dacht dat we in de buurt van de stad Chaiyaphum naar een stel bloemen gingen kijken (half uurtje rijden), bleek het 2,5 uur (heen!) te zijn, het ging om de provincie Chaiyaphum! Zonder mp3 of Donald Duck voelde ik me toch wel een beetje chagrijnig worden. Ik moest wel erg hard lachen toen er in plaats van heuvels vol nog slechts enkele van deze bijzondere bloemen bloeiden. Het uitzicht was wel fantastisch, en we hebben lekker geluncht, dus het was wel een prima dagje hoor. We waren trouwens niet de enigen die erheen waren gekomen, het was waanzinnig druk met Thaise mensen!
Maar ondanks deze negatieve kanten en het gekriebel om meer te zien mis ik alles daar heel erg. Het was zo gezellig bij mrs. Oi thuis, best place in Kokmungngoi, of misschien wel in Thailand, zei ik tegen haar en d'r familie. En ik meende het! Ik sliep bij haar en haar man ('my director' zoals ze hem noemde, hij was de directeur van de school), maar we leefden op een soort binnenplaats waar nog twee huizen stonden. Hier woonden oma's, tantes, neven, nichtjes, en misschien nog wel meer, ik snapte niet veel van de familieverhoudingen ;).
Favoriet was toch wel Ice, haar driejarige nichtje. Een geweldig vrolijk meisje, dat 's morgens al begon met 'miss Ailis, miss Ailis' roepen. Ze kon ook nog eens Nederlands, want 'Wie komt er in mijn huisje' begreep ze heel erg goed! En dat ging wel prima, zij praatte Thais, ik Nederlands. En met de paar Thaise woorden die ik kon lag ze meestal in een deuk.
En wat een leuke groep leraren op school! Het is net een familie, na school zien ze elkaar ook heel vaak. Een aantal konden amper Engels, maar zoals er eentje zelf al zei: 'no English, I smile!' En zo was het ook, lachen is vaak genoeg, en ik leer wat Thais, zij wat Engels, dan kom je er wel! We zijn vaak ergens gaan eten, waarbij ik met mr. Chanon aan het bier moest. Zelfs op vrijdagmiddag, terwijl er nog gewoon lessen gegeven moesten worden, kon meer dan de helft er tussenuit en alcohol drinken haha. Ze moesten erg hard lachen toen ik vroeg of het no problem was dat we daar zaten. 'Sometimes problem!' En we vertrokken wel erg gauw nadat er wat directeuren van andere scholen ook in het restaurant kwamen zitten haha.
De laatste dagen voelde ik me dus al wat minder 'khwam suk' (happy), omdat je je beseft dat je die mensen een lange tijd niet gaat zien. En je je nog maar eens beseft dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld. Er werden een hoop grapjes gemaakt over 'boyfriends from Holland' die ik moest regelen voor de leraressen (waaronder de prime-minister ;)), waardoor we elkaar wel weer zouden zien bij een wedding in Nederland, maar het feit blijft dat zij natuurlijk nooit naar Nederland kunnen komen. Maargoed, ik heb me voorgekomen om binnen 2 a 3 jaar mijn neus weer eens te laten zien!
Woensdag moest ik afscheid nemen van de school. Die dag was er een festival op school vanwege Moederdag/ Koninginnedag/ -dagen, want donderdag en vrijdag was de school vanwege deze feestdagen dicht. De 4 beste moeders uit het dorp werden verkozen, en de kinderen deden kleine optredens. Miss Iris werd een aantal keer naar voren geroepen om op de foto te komen ;). Bovendien moest ik een afscheidspeech houden! Engels leek me niet erg nuttig, dus het werd een Thaise speech. Klinkt erg indrukwekkend, maar als ze het al verstonden hebben moet het voor hun geklonken hebben als: 'Thailand, heel goed, Thaise mensen, heel goed. Happy. Missen. Bedankt.'
En zo kwam het definitieve afscheid al erg dichtbij! Na een 'afscheidparty' op woensdagavond (uiteten met wat leraren) en een herhaling hiervan in Chaiyaphum op donderdagavond zou mijn bus om 19.20 gaan. Ik was erg onder de indruk dat zes leraren de moeite hadden genomen om me uit te zwaaien. En dan ook nog wat lieve persoonlijke cadeautjes... vooral de koekjes van mr. en mrs. Chanon vond ik erg schattig haha, maar dat is misschien iets waar je bij had moeten zijn (hij heeft zoveel humor en praat zo grappig Engels: 'I have... for you... cookies... if you are hungry... in bus!)
Afscheid nemen is al niet leuk, maar als het ook nog eens een uur gerekt wordt door een bus die te laat is en wat passagiers die vervolgens nog moeten eten is het al helemaal niet leuk! De vent naast me in de bus moet zich vast geergerd hebben aan mijn gesnotter, maar dat is ook niet te voorkomen bij zo'n afscheid en zulke lieve woorden. En 'gelukkig' was ik niet de enige met vochtige ogen. 'You come back', zei mrs. Oi. Jeetje ik mis d'r.
Tot zover het emo-gedeelte. Hoewel, vanmorgen weer een kleine herhaling..
Maargoed, gisterochtend kon ik in zusters armen vallen na de busreis van 11 uur. Omdat ik wat eerder weg ging dan gepland vanwege de feestdagen, had ik hier nog een dagje met Maarten en Marlies! Heerlijk om weer even goed te 'kroelen'!
De immer actieve M&M hadden bedacht om te gaan mountainbiken naar een tempel. Leek me een leuk plan. Wat ik echter niet wist, was dat we een ENORME berg op moesten, met op de top (in de wolken!) die tempel. Na het afscheid en een nacht bussen viel dat me niet zo goed ;). Gelukkig viel het hun ook wel tegen, dus hebben we na een tijdje de fietsen vast gezet en een busje naar boven gepakt. Het bleek echt een lange tocht te zijn, gelukkig maar, want dan hoefde ik me niet zo schuldig te voelen! De tempel viel zelfs ook een beetje tegen, super toeristisch en zoals altijd kitscherig. Maargoed, die 'moet je gezien hebben', dus dat hebben we! Leuk moment was toen een Nederlander bewonderingswaardig vroeg of we de top gehaald hadden met onze fietsen. Onze helmen hadden we nameljk in de hand! Hij had ons onderaan al zien fietsen, en dacht wat een gekke Nederlanders toch weer! Hij was niet erg verbaasd toen we even later toegaven dat we gehaakt waren.
We hebben uiteindelijk een fantastische dag gehad, en het was wel even slikken om vanmorgen afscheid te nemen. Ze vliegen op dit moment naar Phuket. Gelukkig zie ik ze over een weekje weer! Cambodja is van de baan, dat zou namelijk weer twee volle reisdagen betekenen, dus meeten we elkaar halverwege en gaan we naar het mooie eiland Ko Tao. We hebben een bungalow met seaview geboekt waar je u tegen zegt, dus daar kijk ik erg naar uit!
Maar tot die tijd ga ik me zeker niet vervelen! Vanmiddag ga ik een kookcursus volgen, en morgen ga ik de hele dag naar een olifantenkamp om de olifanten eten te geven, te wassen, en op te rijden. Ik had niet zo'n zin in een tocht die alle toeristen hier maken (raften, olifantentocht, bezoek aan hilltribe, etc..), en dit leek me net wat anders! Tot nu toe ben ik zelfs de enige die zich heeft opgegeven haha, maar genoeg 'locals' in het kamp zei het meisje in het hostel, dus ik denk dat dit weer een unieke ervaring gaat worden!
Maandagochtend vervolg ik mijn tocht naar Chiang Rai. Bij het busticket dat ik net kocht zat een brochure van een guesthouse dat gerund wordt door mensen van een hilltribe, met hutjes uitkijkend over een 'majestic valley', dus ik ga zo maar eens bellen om te kijken of er nog een plekje is voor deze reiziger!
Tot zover mijn avonturen. Nog een keer heel erg bedankt voor de lieve berichtjes bij m'n vorige verhaal!
Heel veel liefs,
Iris
-
14 Augustus 2010 - 09:50
M&M:
Haha leuk verhaal weer! Ok, die berg was wel een beetje overrated;) Wij zij goed aangekomen in Phuket ondanks veel turbulentie waar de kopjes mee door het vliegtug vlogen! Veel plezier met koken zo, volgende week lekker voetjes in het strand! -
14 Augustus 2010 - 09:54
Schets:
"De immer actieve M&M hadden bedacht om te gaan mountainbiken naar een tempel."
Hahahahaha
Mooie foto ook ;-) -
14 Augustus 2010 - 10:03
Romina:
Mooie avonturen weer! geniet lekker verder! x Ro -
14 Augustus 2010 - 10:40
Tessa:
Hey Ier! SUperleuke verhalen wij zijn toen ook bij die ellivents geweest en de tempel! Leukleuk, maar geniet nog even van alle andere mooie plaatsen en momenten! XX -
14 Augustus 2010 - 11:18
A En B Uit A:
ha iris, net gebeld met M en M en toen jouw site doorgekregen. Leuk ook foto's van jullie drieën te zien! Fijne tijd nog.H.gr.A en B -
14 Augustus 2010 - 19:58
Oma EnOpa Penning:
Lieve Iris,wat heb je weer een mooi verslag geschreven,als je zo doorgaat ,is bij thuiskomst geen nieuws meer te vertellen.
Maar we zullen er nog veel over praten,want zoon groot avontuur blijft voorlopig wel onderwerp van het gesprek
Lieve Iris we hopen en wensen dat je nog een paar heel mooie weken tegemoet gaat,zodat het eindgoed,al goed is.
Veel liefs en de hartelijke groeten van Oma en Opa
-
15 Augustus 2010 - 10:31
Lotte:
Heee Lieve Ier!
Zo heb weer even de tijd genomen om je uitgebreide verslag te lezen, je schrijft erg leuk! Ik was gisteren bij je ouders thuis en had daar al van jullie avontuur op de mountenbikes gehoord, erg grappig! Ik begin vandaag aan mijn derde intro waar ik nu nog totaal geen zin in heb, maar dat zal wel komen als ik er ben;) Geniet nog veel van Thailand en lekker chillen de laatste week. Ik verheug me al op een bosche bol in Duiven!
Liefs -
15 Augustus 2010 - 18:18
Jolijn:
Ik heb echt breed glimlachend je laatste twee verhalen gelezen! En fijn dat ik je op een paar foto's kan zien ;)
En nu wil ik je ook eens horen, dus ik ga kijken of ik je te pakken krijg vaandaag of morgen aan de telefoon! Lieve ier, we bellen :D -
16 Augustus 2010 - 16:39
"Tante Wil":
Lieve Ier,
Nog even een reactie uit Vlaardingen. Het zal wel de laatste zijn op deze reis. Volgende keer ben je weer in het "HOLLANDSE". Wat zal alles dan weer gewoon zijn! Waarschijnlijk trek je dan ook weer zo'n gezicht als op de laatste foto met je zus. Wat een figuren!!!! Maarten schaamde zich denk ik wel met zulke ladies om zich heen.
Ik ben dit weekend bij je ouders geweest. We hebben heerlijk gegeten in het nieuwe restaurant van van der Valk bij jullie in Duiven. We hebben zelfs buiten gezeten. Het was weer als vanouds, heel gezellig, hoewel we jullie wel héééééél erg misten.
Ik hoop jullie weer gauw te ontmoeten.
Liefs!
-
16 Augustus 2010 - 21:37
Christa:
Iris!
Ik vind nu je blog pas haha, ontzettend leuk om te lezen! Supervette dingen die je hebt gedaan/gaat doen zeg!:) Morgen ga ik even je vorige blogs bijlezen, ben ook benieuwd wat je voor vrijwilligerswerk hebt gedaan!
Geniet ervan!
Liefs,
Christa
-
25 Augustus 2010 - 14:37
Stef:
Hey Lieverd!
Wat een mooi afscheid!
en wat heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt;)
Ik ben weer in het land, en kon helaas nu pas je bericht lezen!
Ik ben benieuwd hoe je kookcursus is gegaan in Chiang-mai, zodra je thuis bent ga je maar snel het lekkerste gerechtje voor mij klaarmaken;) Als ik dan weer wat mag eten! Ik heb namelijk een voedselvergiftiging opgelopen:(
Hoop dat het resort op het eiland gaat bevallen!
KAn niet wachten tot mijn beste vriendinnetje weer thuis is!
Liefs Steff
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
